Charlotte: “Ik ben echt goed omarmd door een gezin dat niet van mij was”

In gesprek met Charlotte (39) uit Oosterhout, ze is de vrouw van Harald die 3 kinderen heeft Noah (17) en Nona (10) en Charlotte is moeder van hun zoon Gabriël (5)

Als je Charlotte ontmoet, voel je direct haar nuchtere energie en zachte humor.  Ze woont samen met haar man Harald, hun zoon Gabriël, Noah en Nona. Nona woont om de week bij hun. Wat begon als een voorzichtige liefde op de werkvloer groeide uit tot een warm samengesteld gezin waarin plaats is voor chaos, liefde en groei.

“IK HAD NOOIT GEDACHT DAT IK EEN MAN MET KINDEREN ZOU DATEN”

Toen ik Harald leerde kennen via werk wist ik wel dat hij kinderen had, maar ik had er geen beeld bij, vertelt Charlotte. Ik was nooit zo’n kindermens. Ik dacht altijd: ik hoef geen kinderen. Maar de manier waarop hij over zijn kinderen sprak, zo liefdevol, dat raakte me. Daardoor ging bij mij juist iets kriebelen.

Ze glimlacht. Ik had echt niet gepland om verliefd te worden op een man met kinderen, maar ja, je kiest het niet. En als het dan gebeurt, dan is het gewoon zo.

“IK MOCHT ER IN HET BEGIN NIET ZIJN ALS DE KINDEREN ER WAREN”

Toch ging dat begin niet vanzelf. We waren al een half jaar samen toen ik erachter kwam dat zijn kinderen niet eens wisten dat ik bestond, vertelt ze openhartig. Dat vond ik moeilijk. Hij hield dat bewust af. Hij wilde de kinderen beschermen en zeker weten dat ik een blijvertje was. Dus niet zomaar iemand voorstellen aan de kinderen. Maar ik dacht: als ik onderdeel van jouw leven ben, dan hoort dat er ook bij. Dat dubbelleven werkte niet.

Toen de tijd rijp was stelde Harald voor dat Charlotte eerst zijn ex Linda zou ontmoeten. Dat hadden Linda en Harald vast gelegd in een ouderschapsplan. Dat gesprek verliep eigenlijk heel goed. Daarna ontmoette ik Noah voor het eerst. We gingen indoor skydiven met z’n drieën. Een bijzondere, luchtige manier om het ijs te breken, glimlacht ze. “ ik vond het spannend om hem te ontmoeten, omdat hij voor mij heel belangrijk was en ik wilde op een leuke manier kennis maken. Een activiteit leek een goede ijsbreker.” Nona was toen drie, dus die vond alles vooral gezellig en interessant.

“MET NONA KLIKTE HET METEEN”

Lang hoefde ze daarna niet te wachten voordat ze samenwoonden. Met Nona klikte het meteen. “Ze is een lief meisje, makkelijk in de omgang. Noah was wat ouder en loyaal aan zijn moeder, dat maakte het soms wat ingewikkelder. Hij was gewoon voorzichtig” aldus Charlotte.

Ze omschrijft hun huishouden als gezellige chaos. Met drie kinderen in verschillende leeftijden is het nooit rustig. We proberen oog te houden voor ieder kind individueel. Als het om opvoeding gaat nemen Harald en Linda de beslissingen, wat betreft Noah en Nona.  Die afspraken voeren we hier thuis gewoon door. Zo ervaar ik dat tenminste, geeft Charlotte aan.  Ik word er wel in meegenomen, maar ik laat wel ruimte voor hun als ouders. Qua opvoeding sluiten we gelukkig goed bij elkaar aan en heb ik wel het gevoel dat hier thuis onze gezamelijke normen en waarden worden geleefd.

“HARALS IS STRENGER DAN IK”

Harald is strenger dan ik, zegt Charlotte. Hij is consequenter dan ik. Ik voel situaties wat meer aan, ben wat gevoeliger. Met Nona bemoei ik me meer met de opvoeding, omdat ze al jong bij mij in huis kwam. Ze voelt daardoor ook meer als eigen.

Op het gebied van schermtijd verschillen de regels nog wel eens. Harald is wat makkelijker. Nona zit veel op TikTok, en ik was het daar eerlijk gezegd niet mee eens. Maar ja, al haar vriendinnen hebben het ook. Dan wil je niet dat ze buiten de boot valt.Gabriël, onze jongste, mag geen YouTube kijken. Die filmpjes zijn te verslavend. Hij kijkt alleen Netflix en zelfs daar let ik op. Ik probeer hem er bewuster van weg te houden.

“MIJN MOEDERWENS KWAM ONVERWACHT”

Dat er ooit nog een kindje bij zou komen, had Charlotte zelf niet verwacht. Ik wilde nooit perse kinderen. Totdat ik met Harald was. Op een avond kwam het onderwerp ter sprake. Hij wilde eigenlijk geen kind er bij, liever even wachten. Hij vond het juist fijn dat de tijd zonder de kinderen echt van ons samen was. Maar ik dacht: ik word er ook niet jonger op. Ik wilde vooral weten dat hij het ooit met mij zou willen.

Niet lang daarna was ik zwanger. Misschien was ik het toen al. Het was niet gepland, maar heel welkom.

De komst van Gabriël bracht het gezin nog dichter bij elkaar. De kinderen waren blij en betrokken. We hebben nooit gezegd: je krijgt een halfbroertje. Nee, gewoon: je krijgt een broertje. Natuurlijk was het wennen, want een baby vraagt veel aandacht. En ze waren niet altijd bij ons. Dan merk je: dat is best pittig.

“SOMS IS HIJ STRONTVERVELEND, ZOALS BROERS EN ZUSSEN DAT ZIJN”

Inmiddels is Gabriël vijf en is het leeftijdsverschil juist een bron van vrolijkheid. Hij en Nona kunnen heerlijk spelen, maar ook flink ruzie maken. Echte broer-zusdynamiek, lacht Charlotte. Als ze er niet is, vraagt hij elke dag wanneer Nona weer komt. En laatst zei hij: “Ik wil dezelfde regeling als Nona, dat ik ook naar haar moeder mag.” Dat was zo aandoenlijk.

“IK VOEL ME GEEN BUITENSTAANDER”

Wat Charlotte het mooiste vindt aanhet hebben van een relatie met iemand met kinderen? Dat je zo geaccepteerd kan worden door een gezin dat niet van jou is. Dat het mogelijk is om onvoorwaardelijk van elkaar te houden, ook zonder bloedband. Ik ben echt goed omarmd.

Maar moeder worden maakte haar rol juist ingewikkelder. Ik merkte verschil tussen moeder zijn en vrouw in het leven van zijn kinderen zijn. Dat vond ik lastig. Ik wilde voor iedereen hetzelfde zijn, maar dat kan niet. Toch voelde het alsof dat van me werd verwacht. Terwijl ik weet: ik ben niet hun moeder, ze hebben er al een. En dat is ook goed.

“HARALD ZIET GEEN VERSCHIL EN DAT MAAKT HET SOMS LASTIG”

Voor Harald zijn alle drie de kinderen gelijk. Het zijn alledrie zijn kinderen en voor mij niet. Dat stelt mij voor een uitdaging, omdat ik wel gelijkheid een belangrijke waarde vind in het gezin. Maar gevoelsmatig ben ik meer moeder van Gabriël. Dat versterkt mijn schuldgevoel, vertelt ze eerlijk. Ik heb heb het gevoel dat hij mij niet altijd begrijpt ,want hij voelt niet wat ik voel. We praten er soms over, maar we komen vaak op hetzelfde punt terug. Dat blijft een uitdaging. 

“HET DUURDE EVEN VOORDAT IK WIST WAAR MIJN PLEK WAS”

Als we haar vragen naar haar grootste les, denkt Charlotte even na. Het duurde even voordat ik wist waar mijn plek was, zegt ze rustig. Ik wilde alles goed doen, maar vergat daarbij mezelf. Nu weet ik dat balans niet zit in iedereen tevreden houden, maar in trouw blijven aan jezelf.

Je kunt dit niet zonder je partner, zegt ze beslist. Hij zet de toon in de relatie met zijn kinderen. Jij kunt niet alleen het verschil maken. En probeer niet iemand anders te zijn dan je bent, dat werkt nooit.

Ze denkt even na en zegt dan: Je bent niet alleen de vriendin van je partner. Je bent opeens ook met iemand met kinderen. Dat besef verandert alles.

Heb jij ook een samengesteld gezin en wil je jouw verhaal delen voor IKENZNKIDS?
Stuur een bericht via Instagram of mail naar nienke@ikenznkids.nl we horen graag van je.