Linda: “We staan altijd naast elkaar als ouders”

Linda (41) is moeder van Noah (17) en Nona (10). Ze ging acht jaar geleden uit elkaar met Harald, de vader van haar kinderen. Inmiddels heeft Harald een relatie met Charlotte en hebben ze nog een zoontje gekregen; Gabriel. Samen vormen ze, in alle complexiteit en met vallen en opstaan, een samengesteld gezin. Linda vertelt over haar scheiding, de komst van een nieuwe partner, het loslaten van controle en de kunst om ouderschap altijd voorop te blijven zetten, ook al krijgt het gezinsleven een andere vorm.

RESPECTVOL OUDERSCHAP NA DE SCHEIDING

Toen Linda en Harald uit elkaar gingen, waren hun kinderen nog klein.
“Noah was negen en Nona tweeënhalf. Dat is natuurlijk een enorm leeftijdsverschil. Ik wist dat de scheiding voor hen bepalend zou zijn, dus ik wilde vooral dat ze voelden: wat er ook gebeurt, wij blijven hun ouders. We staan naast elkaar, achter hen. Dat is het belangrijkste.”

Linda had als kind zelf een moeilijke scheiding van haar ouders meegemaakt. “Ik wist hoe ik zelf de dingen wel en niet wilde als gescheiden ouder. Ik wil dat mijn kinderen altijd vrij kunnen praten over de ander, dat ze met verhalen van het ene huis naar het andere kunnen gaan zonder spanning. En dat er nooit iets lelijks over hun vader gezegd zou worden, niet door mij, niet door mijn omgeving. Daar ben ik echt streng in.”

DE KOMST VAN CHARLOTTE

Het eerste jaar na de scheiding was intens.
“Harald en ik zijn heel verschillende persoonlijkheden, logisch we gingen immers niet zomaar uit elkaar. Hierdoor zijn er echt wel dingen mis gegaan. Toch proberen we steeds vanuit respect te handelen, twee ouders die respectvol met elkaar om kunnen gaan ondanks dat ze niet meer voor elkaar kiezen als partners.”

Toen Harald al snel een nieuwe relatie kreeg met Charlotte, moesten Linda en Harald een nieuwe balans vinden als ouders van Nona en Noah.
“Hij was net verhuisd toen Charlotte in beeld kwam." Dat ging snel. Ik was vooral heel benieuwd wat voor persoon zij was omdat ik wist dat mijn kinderen met haar te maken zouden krijgen. Mijn belang was dat de kinderen het goed zouden hebben in de nieuwe situatie waarbij hun vader een nieuwe partner zou introduceren Dus ik heb Charlotte een brief geschreven, nog voordat ik haar ontmoette. Daarin schreef ik: ‘Wees lief voor de kinderen. Dat is het enige wat ik van je vraag.’”

TWEE TOTAAL VERSCHILLENDE VROUWEN

De eerste ontmoeting verliep verrassend goed. “We gingen een pizza eten, een borrel drinken. Het klikte. Charlotte is zachtaardig en rustig, totaal anders dan ik. Dat is ook wat ik waardeer aan haar: ze brengt iets in wat ik niet heb. Ze is geduldig, houdt van dieren, van tuinieren, van rust. Ik ben meer direct, wat sneller van tempo. Voor de kinderen is dat juist mooi in balans.”

Dat betekent niet dat alles vanzelf ging. “We hebben echt onze leermomenten gehad. Ik heb bijvoorbeeld ooit iets te fel gereageerd toen ze een foto plaatste op socialmedia met de hashtag #mykids. Ik dacht: dat zijn míjn kinderen. Het was overigens ook een strakke afspraak tussen Linda en Harald dat de nieuwe partner gewoon bij haar of zijn naam genoemd zou worden.

EXTRA LIEFDE IN HUN LEVEN

Wat Linda vooral leerde, is dat liefde vele vormen kent.
“Ik denk dat Charlotte echt van mijn kinderen houdt. Maar je kunt niet verwachten dat iemand van andermans kinderen houdt op de manier waarop jij dat doet. Dat hoeft ook niet. Iedereen heeft zijn eigen manier van geven. Ik ben dankbaar dat zij in hun leven is. Ze is er, ze zorgt, ze biedt veiligheid. Dat is wat telt.”

Dat besef groeide in de loop der jaren.
“Toen ze samen een kindje kregen, Gabriel, vond Linda dat leuk. Vooral voor Noah en Nona dat zij nog een broertje kregen. Linda heeft in die tijd zich wel eens afgevraagd: zouden de kinderen bij mij ook nog een broertje of een zusje missen? Maar al snel dacht ik: dit is niet een verlies, dit is extra liefde in hun leven.”

DE ROL VAN EEN BONUSOUDER

Over de opvoeding heeft Linda een nuchtere visie.
“Ik vind dat een bonusouder ook opvoedt. Niet als vervanger, maar als volwassene in het leven van een kind. Als Noah de koelkast leeg eet terwijl Charlotte heeft gekookt, mag zij daar iets van zeggen. Het is ook háár huis. En ik leer mijn kinderen ook dat ze respect moeten hebben voor haar grenzen.”

Noah woont inmiddels volledig bij zijn vader en Charlotte.
“Dat was even slikken. Ik mis hem in de kleine dagelijkse dingen, natuurlijk. Maar hij is 17, hij kiest zijn eigen weg. We zien elkaar gelukkig nog heel veel, plus alle vakanties gaat hij nog wel met zijn zus en mij mee. Dat zijn hele waardevolle momenten.

VERSCHILLEN MOGEN ER ZIJN

Linda glimlacht als ze vertelt over haar band met Charlotte nu.
“Ze koopt cadeautjes voor mijn verjaardag, stuurt foto’s als de kinderen bij haar zijn. In het begin deed ze dat niet, maar dat is gegroeid. Ze is altijd Charlotte gebleven, nooit een vervanger van mij. En precies dat maakt het goed.”

Er is ook humor. “We hebben totaal andere smaken. Soms krijg ik de kinderen terug in outfits waarvan ik denk: oh help, dit had ik zelf nooit uitgekozen. Maar ja, dat is smaak. En ik lach er nu om. Want het kind is blij, en dáár gaat het om.”

HIJ HOORT BIJ HEN, DUS OOK EEN BEETJE BIJ MIJ

Over Gabriel, het broertje van haar kinderen, praat Linda met warmte.
“Híj is het broertje van Noah en Nona, dus natuurlijk hoort hij erbij. Hij komt hier wel eens spelen en wil heel graag een keertje logeren, en dat vind ik alleen maar gezellig. Ik zie hem een beetje als een soort neefje. Hij hoort bij hen, dus ook een beetje bij mij.”

SAMEN VERANTWOORDELIJK

Over de zomer in Indonesië vertelt Linda met trots en ontroering.
“Charlotte en ik hebben er afgelopen zomer samen voor gezorgd dat we allebei naar Indonesië konden. Eerst reisden Harald en Charlotte drie weken met de kinderen door het land. Daarna vloog Harald de kinderen naar Bali, waar ik ze oppikte om nog drie weken met hen te zijn. Dat soort momenten zijn bijzonder. Dan besef ik: we doen dit echt samen.

LOSLATEN MET LIEFDE

Toch blijft het niet altijd makkelijk.
“Nona heeft aangegeven deze zomer niet zes weken op vakantie te willen gaan. Dus hebben Harald en Linda gezamenlijk besloten dat het nu de beurt is aan Harald en Charlotte om met de kinderen te reizen. Dat betekent dat Linda een stap opzij doet. Ja, het doet even pijn want zij had ook graag 3 weken met de kinderen op reis gewild. Maar tegelijk weet ik: ik heb mijn ego opzijgezet voor iets groters, voor de kinderen. En dat is precies wat ouderschap is. Het gaat niet om winnen of verliezen. Het gaat om het geluk van je kind.”

Ze lacht zacht. “En eerlijk? Ik ben ook trots op mezelf. Want ondanks alles ben ik liefdevol gebleven. Dat was niet altijd makkelijk, maar ik heb het wel gedaan.”

EEN VAN DE LEUKSTE MOMENTEN MET CHARLOTTE

Een van de leukste momenten met Charlotte en Nona was toen Nona bedacht had dat we samen ‘meiden’dag moesten houden. Ze had Charlotte verteld dat ik dat heel vaak met haar deed. Ik moest lachen, want dat viel reuze mee in mijn beleving. Maar goed met een hele voorraad maskers, nagellak en hapjes hebben we samen een heel leuke middag gehad met elkaar. Waarbij Nona op een gegeven moment naar beneden kwam met een foto van Harald, Noah, haarzelf en mij en tegen Charlotte zei “zo zag het eruit toen jij er nog niet was”. Even voelde ik mijzelf wel ongemakkelijk…. Maar Charlotte moest er ook om lachen.

HAAR BOODSCHAP AAN BONUSMOEDERS

Aan het einde van het gesprek wordt Linda even stil. Dan zegt ze:
“Als ik één ding mag meegeven aan bonusmoeders, dan is het dit: wees echt jezelf. Probeer niet te voldoen aan wat iemand anders verwacht, of aan een plaatje. De kinderen voelen heus wel of je oprecht bent. En dat is genoeg.”

“Ben echt jezelf.” Linda

Heb jij ook een samengesteld gezin en wil je jouw verhaal delen voor IKENZNKIDS?
Stuur een bericht via Instagram of mail naar nienke@ikenznkids.nl we horen graag van je.