Larissa: “Voor mij voelt het alsof ik drie kinderen heb, ook al zijn er twee niet van mij”

Larissa (31) woont in Ridderkerk met haar verloofde Tim en hun zoontje Max (2). Daarnaast is ze bonusmoeder van Nuna (6) en Enin (4), de dochters van Tim uit een eerdere relatie. Samen vormen ze een warm, levendig gezin van vijf waarin liefde, structuur en rust de sleutelwoorden zijn.

“Voor mij zijn het gewoon drie kinderen. Ik zie geen verschil. Ik ben niet alleen de vriendin van Tim, maar ook een moederfiguur voor zijn meiden. Dat voelt heel natuurlijk.”

EEN LIEFDE MET EEN LANGE GESCHIEDENIS

Het verhaal van Larissa en Tim begon niet op een datingapp, maar jaren geleden, op wintersport. Hun ouders zijn al hun hele leven bevriend, waardoor de twee elkaar al vanaf jongs af aan kenden.

“Tijdens onze puberteit werden we verliefd. We kregen verkering, maar groeiden uiteindelijk uit elkaar. Iedereen ging zijn eigen weg, maar onze ouders bleven bevriend. Zo hoorden we altijd nog iets over elkaars leven.”

Jaren later, als beiden volwassen zijn en in een moeilijke periode zitten, kruisen hun paden opnieuw. 

Wat begon als een voorzichtig contact groeide uit tot iets groters. “Ik wilde het helemaal niet. Niet iemand met twee kinderen, en zeker niet terwijl hij net weer vader was geworden. Maar ja, de liefde laat zich niet plannen.”

STAP VOOR STAP MOEDERLIEFDE

Larissa koos bewust haar eigen tempo in haar rol als bonusmoeder. “Tim heeft me nooit ergens in geduwd. Ik mocht alles op mijn manier doen. De eerste tijd was ik er gewoon bij als hij met de kinderen was. Ik observeerde veel: hoe hij ze verzorgde, wat ze nodig hadden.”

Tot op een dag iets veranderde. “Hij bracht de oudste naar bed en de baby lag beneden in de box. Normaal durfde ik haar niet eens op te pakken als hij erbij was, maar die avond dacht ik ineens: nu. Ik heb haar gepakt, heel even maar, en dat voelde magisch. Vanaf dat moment dacht ik: laat mij de luier maar doen, laat mij haar naar bed brengen. Elke keer een stapje verder, op mijn tempo. En daardoor groeide onze band vanzelf.”

STRUCTUUR, RUST EN VERTROUWEN

Vier jaar later wonen ze samen in een hoekhuis in Ridderkerk. “We doen de opvoeding echt samen. Er is hier nooit een verschil tussen zijn kinderen of onze zoon. Voor de meiden ben ik net zo goed een ouderfiguur.”

Larissa regelt veel praktische dingen, vooral rondom school. “Ik vind dat leuk om te doen. In het begin had ik zijn waardering daarin echt nodig, nu is het vanzelfsprekend. Toen ik er ooit iets van zei, antwoordde hij: juist dat ik er niet meer bij stilsta, is mijn grootste compliment. Dat was zo’n mooi inzicht.”

De meiden zijn om de week bij hun vader, van donderdag tot en met maandagochtend. “Het doet het pijn als ze weer weggaan. Max mist ze ook echt. Hij vraagt ’s ochtends naar zijn zussen, kijkt naar hun kamer of naar foto’s. Dan breekt je hart een beetje.”

TWEE HUIZEN, ÉÉN THUIS

Wat Larissa en Tim typeert, is hun bewuste keuze om de kinderen in beide huizen echt thuis te laten voelen.

“Wij wilden niet dat het voelde alsof ze bij ons logeren. Daarom hebben we alles dubbel: van tandenborstels tot pyjama’s, van speelgoed tot knuffels. Ze hoeven nooit tassen te pakken of iets te missen. Ze kunnen gewoon kind zijn. Alleen wat écht moet reizen, zoals schoolspullen, brengen wij discreet naar hun moeder. Daar hoeven zij zich niet mee bezig te houden.”

Het draait voor Larissa en Tim om rust, voorspelbaarheid en liefde.

“Wij willen dat de kinderen zich volledig ontspannen voelen,” legt ze uit. “Dat ze weten: ik heb twee huizen, twee plekken waar ik evenveel thuis ben. Zo geven we het signaal dat ze net zo goed bij ons horen als bij hun moeder.”

RITME, REGELS EN RITUELEN

Structuur is voor Larissa niet streng, maar juist liefdevol. “Wij proberen alles op dezelfde manier te doen, zodat het voorspelbaar is en veilig voelt. Samen eten is bij ons heilig, zonder tv, met aandacht voor elkaar. We maken er altijd een klein feestje van, niet alleen in het weekend, maar ook doordeweeks. Samen ontbijten, samen avondeten, samen de dag afsluiten.”

Aan het einde van de dag komen ze weer samen rond de eettafel. “Dat is het moment om te delen hoe de dag was. Daarna volgen onze vaste rituelen: ze weten wie hen naar school brengt, wie hen naar bed brengt en in welke volgorde. Dat klinkt strak, maar het geeft juist rust. En als er iets verandert in de planning, bereiden we dat van tevoren voor.”

Larissa lacht. “We hebben ook een paar gezinsregels. De belangrijkste? Nooit zonder kus de deur uit  ook niet als je alleen even naar de speeltuin gaat. En dat doen we allemaal. Want dat soort kleine dingen zorgen voor verbinding. Zeker omdat ze maar de helft van de tijd bij ons zijn, willen we die tijd warm en waardevol maken.”

EEN BIJZONDERE BAND

Dat het werkt, merkt Larissa elke dag. “De meiden vragen soms wanneer ze weer naar mij gaan in plaats van naar papa. Dat vind ik zo lief. Tim zegt dan: dat is juist mooi, dat betekent dat ze zich veilig voelen bij jou. En dat is precies wat ik wil.”

De band is hecht, open en warm. “Ze rennen op me af op het schoolplein, ze willen dat ik ze breng op de fiets, ze vragen mij dingen over vriendinnen of emoties. Dan denk ik: dit is waar ik het voor doe. Dat vertrouwen van een kind dat niet uit jouw buik komt, dat is goud waard.”

LEREN LOSLATEN

De afgelopen jaren waren niet altijd makkelijk. Max bleek taaislijmziekte te hebben, een erfelijke aandoening. “Dat veranderde alles. Ik had altijd gedacht dat we nog een kindje zouden krijgen, maar dat kon niet meer op natuurlijke manier. Ik was daar kapot van. We hebben echt een rouwproces doorgemaakt. Maar nu kan ik zeggen: het is goed zo. We zijn compleet, met z’n vijven.”

Haar gouden tip wat Larissa andere bonusmoeders wil meegeven?

“Geef jezelf tijd. Je hoeft niet meteen alles te kunnen of te voelen. Laat de band groeien in jouw tempo, op jouw manier. En geniet ook van de tijd met je partner voordat alles samensmelt. Want als het eenmaal zover is, dan gaat het snel. Het is een rollercoaster, maar eentje vol liefde.”

Ze glimlacht. “Ik dacht altijd dat het ingewikkeld zou zijn, een samengesteld gezin. Maar nu weet ik: het is gewoon ons leven. En dat is precies goed zoals het is.”

Heb jij ook een samengesteld gezin en wil je jouw verhaal delen voor IKENZNKIDS?
Stuur een bericht via Instagram of mail naar nienke@ikenznkids.nl we horen graag van je.